Zabieg implantacji kardiowertera-defibrylatora (ICD) jest zabiegiem leczniczym pozwalającym opanować zaburzenia rytmu serca (powstawanie i przewodnictwo impulsów w sercu). Zaburzenia te nie podlegają bądź podlegają w ograniczonym zakresie leczeniu farmakologicznemu. Implantacja kardiowertera-defibrylatora jest leczeniemz wyboru.
W przypadkach ciężkich chorób serca wszczepienie ICD jest konieczne przed wykonaniem zabiegu ablacji (czyli zniszczenia) tych miejsc w sercu które odpowiadają za powstawanie groźnych dla życia i zdrowia arytmii. Zabieg implantacji kardiowertera-defibrylatora jest wykonywany na bloku operacyjnym. Pacjent przed zabiegiem powinien posiadać komplet podstawowych badań – EKG, morfologię, poziom elektrolitów, mocznika i kreatyniny, TSH, parametry krzepnięcia (INR, czas protrombinowy, czas APTT, fibrynogen) oraz grupę krwi.
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym w okolicy podobojczykowej. Po znieczuleniu wykonuje się nacięcie skóry w okolicy podobojczykowej, preparuje się tkanki celem odsłonięcia żyły odpromieniowej bądź wykonuje się punkcję żyły podobojczykowej (okolica barku i obojczyka). Dojście do tych naczyń może wiązać się z nieprzyjemnymi odczuciami, jednak pacjent, który jest przez tę część zabiegu w pełni przytomnym może zgłosić dolegliwości lekarzowi operującemu – co pozwoli na usunięcie niedogodności. Następnie poprzez wymienione naczynia wprowadza się do serca elektrodę lub elektrody, a kardiowerter-defibrylator umieszcza się w loży pomiędzy tkanką podskórną a mięśniami poniżej obojczyka. Następnie pacjent jest usypiany (znieczulanie ogólne) celem sprawdzenia działania urządzenia po wywołaniu migotania komór. Po zakończeniu zabiegu pacjent musi leżeć przez określony okres czasu, celem zapobieżenia dyslokacji wszczepionej(ych) elektrod(y).
Możliwe powikłania zabiegu implantacji kardiowertera – defibrylatora:
– powikłania związane z implantacją elektrody: perforacja jam serca, infekcja, odma opłucnowa, uszkodzenie / złamanie elektrody, dyslokacja elektrody, zakrzep i zator żylny;
– powikłania związane z implantacją kardiowertera-defibrylatora: krwiak loży, infekcja, przemieszczenie kardiowertera-defibrylatora, ból i uszkodzenie skóry;
– możliwa dysfunkcja kardiowertera-defibrylatora, która może prowadzić do śmierci, zawału serca, zakrzepu i zatoru, dusznicy bolesnej i niewydolności krążenia;
– nieodpowiednia terapia, która może doprowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca takich jak migotanie komór i/lub częstoskurcz komorowy;
– nieodpowiednia terapia częstoskurczu komorowego, która może doprowadzić do migotania komór i migotania przedsionków;
– możliwe jest wydłużenie pobytu szpitalnego, interwencja chirurgiczna, zmiana zaimplantowanego urządzenia, wzrost progu stymulacji/defibrylacji, zaburzenia sensingu, wzrost wartości stymulacji, nieskuteczna stymulacja oraz stymulacja przepony.
